Op weg naar Vauxallion (op de ouderwetse manier)

Om tien uur in de ochtend zijn we, nadat we Emma en Onne hebben opgehaald, vertrokken we vanuit Den Haag naar Vauxallion, een gehucht van 76 inwoners in de Aisne, ten noordoosten van Reims. Helaas liet het navigatiesysteem het afweten en hadden we geen kaart van Frankrijk bij ons. We moesten ons in eerste instantie behelpen met ons geheugen en hebben later onderweg een kaart gekocht.

Doordat er een flinke file stond rondom Antwerpen zijn we wat later op de bestemming aangekomen. Het huisje ligt ver verwijderd van een weg, in een prachtig omsloten dal, op het erf van een biologische boerderij. De appelbomen staan in bloei. De weidjes zijn bezaaid met uitgebloeide paardenbloemen en madeliefjes. We werden hartelijk ontvangen door de eigenaren: Guy en Maryvonne Poletz. Ze hebben ons door het huis rondgeleid en uitleg gegeven over gebruik van het huis. Er stond een mooie taart (honing met chocolade) en een fles Cider op tafel klaar.

Na de boodschappen hebben we een eenvoudige maaltijd bereid in de vorm van soep, stokbrood, salade en kaasjes. Ik vind de kaasjes in Frankrijk een stuk lekkerder dan ons Nederlandse kazen. De meningen in de groep hierover zijn echter verdeeld. 

Na het eten hadden we geen puf meer om iets te doen. Wel nog de nodige vogels gezien en gehoord. Het geluid van het vogelgezang is geweldig. Een enorme hoeveelheid, zowel in soorten als in aantallen. Ik zal morgen op een rij zetten wat de stand tot nu toe is. Een reebok leek zich niets aan te trekken van het feit dat we het huisje hebben betrokken en liep de hele avond door het tweede weidje te fourageren. Op zijn dooie akkertje.